شاید این جمعه بیاید شاید ... پرده از چهره گشاید شاید ... کاش که همسایه ی ما می شدی مایه ی آسایه ی ما می شدی نام ِ تو بردم لبم آتش گرفت شعله به دامان سیاوش گرفت نام ِ تو آرامه ی جان ِ من است نامه ی تو خط امان ِ من است دل مستمندم ای جان به لبت نیاز دارد به هوای دیدن تو هوس نیاز دارد به خوبا سر می زنی ، مگه ما بدا دل نداریم ...
آقا جانم!!
می دونی تو این دلم چی می گذره...؟؟
من اسیر عشق و مجنونم
مجنون تو ام یارا...مددی کن بر این دل تنگ واسیر وسرمستت یا مهدی!!
ای عزیز دلم...ای عزیز این دل شکسته...ای منتهای این دل تنگ!!
سخن این دل غمینم با توست!!
چرا زکوی عاشقان دگرگذرنمی کنی
چه شد که هرچه خوانمت به من نظر نمی کنی
مگر مرا زدرگهت خدا نکرده رانده ای
دگربرای خدمتت مرا خبرنمیکنی
تو ای همای رحمت جهان به زیر سایه ات
چرا نظر به مرغکی شکسته پرنمی کنی
نشسته ام به راه تو به عشق یک نگاه تو
زپیش چشم خسته ام چرا گذرنمی کنی
خدا گواه من بود
که قهرتو کشد مرا
زقهر با غلام خود چرا حذرنمی کنی
چه شد که قصد بازگشت ازاین سفر نمی کنی
نگر به سائلان به سامرا وجمکران
چرا زبام خانه ات سری به در نمی کنی
راههای نرفته
دل های خسته
نشانه های بی نشان
سکوت سرد
صدای گمشده
و
...یک دل
***
بی حرکت در سیل خروشان احساس
بی هیچ رمقی
با مغزی تهی
و
...دلی سرشار
***
گفتن از نبودن
نبودن یک شکوه
شکوه یک سوار
سوار بر سورتمه ای روان
روان بر یک جان
...جانی یخ زده!
آنزمان که پا روی صفحه خط دار زندگی من گذاشتی
من در کوچه پس کوچه های تردید روی برگهای خزان زده قدم می زدم
روزگاری که فصل کوچ پرستوها را درک نمی کردم
زمانیکه زیر بارون روی نیمکت باورهایم نشسته بودم
تیک تاک ثانیه های اعتقادم را سپری می کردم ...
آه، ای معبودم چه سان با زندگی من رابطه مستقیم پیدا کردی
چگونه خواستی مرا از گزند وسوسه های شیطان مصون داری
آیا نمی دانستی که واسطه من با خدایم ابلیس است
تو خدای من می دانستی ایمانم را به دانه ای سیب فروختم
و برای همیشه اشکهایم به سرزمین نابودی تبعید شد
نه نمی دانی
اگر می دانستی لذت خوردن دانه ای سیب کال چقدر است
مرا با وسوسه های اهریمنی تنها نمی گذاشتی